Droom grote dromen

8 maanden later in augustus 2014 mocht ik dus mijn allereerste pilletje clomid innemen om mijn eitjes, die er wel degelijk zaten te helpen groeien deze veranderde mij soms in een hysterische dramaqueen die volledig ontspoort bleek, gelukkig heeft die man van mij stalen zenuwen. Ik moest deze 5 dagen na elkaar innemen van dag 3 tot dag 7 in mijn cyclus en vanaf de 11^de dag moest ik naar het ziekenhuis voor een follikelmeting, een inwendige echo om te zien of die eitjes van mij wel gegroeid waren soms moest ik 3 x op een week terug naar het ziekenhuis op meting en meestal ook nog bloed laten nemen om te zien hoe mijn hormonen stonden mijn adertjes hebben afgezien. Die allereerste ronde was al direct verloren toen mijn eitjes niet reageerden op de clomid. De ronde werd af gebroken en ik mocht in oktober opnieuw proberen met een dubbele dosis clomid en dit keer was er een mooie eitje of follikel zoals het in medische termen wordt genoemd gegroeid. Op de 15^de dag in mijn cyclus kreeg ik een pregnyl prik die de eisprong ging stimuleren. We mochten na de pregnyl prik naar huis om te ‘klussen’ en hoopten op een bevruchting 2 weken later kon ik of mijn maandstonden verwachten of een positieve zwangerschapstest maar het werd het eerste.

Vol goede moed starten we aan ronde 3 nu mijn maandstonden er waren moest ik niet lang wachten om terug met clomid te starten. 3^de keer goede keer want in december bleek ik voor het eerst zwanger te zijn ons geluk kon niet op die eerste dagen maar toen ik plots bloedverlies had waren we enorm bang want de bloedtest die ik bij de huisarts had laten doen liet weten dat we wel effectief zwanger waren. Ik moest enkele dagen wachten en mocht dan opnieuw bloed laten nemen om te zien of mijn hcg genoeg gestegen was. Een tweede bloed name is er nooit geweest toen ik enkele dagen later fel rood bloed verlies had. Een telefoontje naar de spoed bevestigde mijn gevoel. De week erna mocht ik op controle bij de gynaecoloog, mijn lichaam had het zelf al ‘opgelost’ er was niets meer te zien dus moest ik ‘gelukkig’ geen curettage ondergaan. Ik heb een miskraam gehad na een zwangerschap van 6 weken. Enorm verdrietig, teleurgesteld en kwaad was ik. Plots werd ik die 1 op 4 die ooit in haar  leven minstens 1 miskraam meemaakt. Harde cijfers als je hier bij stil staat maar voor stil staan hadden wij geen tijd.

We lasten een korte pauze in van een maand om mijn lichaam te laten rusten en in februari 2015 zijn we aan onze 4^de ronde begonnen dit keer mocht ik 4 dagen na mijn pregnyl prik ook starten met utrogestan die een gunstige werking zou hebben bij de innesteling na een eventuele bevruchting en enkele weken later op 20 maart 2015 had ik opnieuw een positieve test in handen en dit keer bleek alles in orde te zijn we waren gezond zwanger en 9 maanden later werd ons eerste zoontje Rein gezond en wel geboren we waren en zijn nog altijd dol verliefd op hem.

Na de weg die we hadden afgelegd hadden we beslist om na de geboorte van Rein niet opnieuw aan de pil te gaan en kozen ervoor de natuur zijn gang te laten gaan vermits we sowieso nog een 2^de kindje wilden. Maar wederom bleek ik hele lange cyclussen te hebben en net voor Rein zijn 1^ste verjaardag zaten we terug in de voor ons vertrouwde wachtkamer bij de gynaecoloog. We mochten direct opnieuw starten met clomid van haar en de eerste ronde kon direct van start gaan. 5 rondes in totaal hebben we alles volgens het boekje gedaan maar een zwangerschap bleef uit. Een gefrustreerd kieken werd ik ervan en dat was nogal licht uitgesproken.

Het woord iui of intra-uteriene inseminatie werd in april 2017 voor het eerst uitgesproken en toen ik in onze 6^de en laatste ronde wederom niet zwanger bleek te zijn was het tijd om over te stappen naar een iui behandeling. Eerst moest ik nog een hsg onderzoek laten uitvoeren. Deze vond plaats tussen de clomid dagen in en het resultaat van dit onderzoek was positief 7 dagen later vond de eerste iui al plaats.

Na de iui hadden we als koppel samen en ook met de gynaecoloog afgesproken dat als ik niet zwanger bleek te zijn na deze eerste iui ronde we een pauze van 2 maanden wilde inlassen omdat het wat te veel kwam en dan vooral voor mij. Ik was op en had nood aan een pauze, aan rust in mijn hoofd en aan vakantie want die stond al voor de deur.

Een pauze bleek niet nodig te zijn want op 4 juli 2017 bleek ik opnieuw zwanger te zijn. Hallo roze wolk we hebben je gemist. Deze roze wolk werd iets meer dan 4 maanden later pik zwart toen we ons dochtertje Liv* verloren zijn. 1 dag na de bevalling van Liv* vroeg de gynaecoloog of ik een 2^de iui ronde wilde opstarten de volgende maand, ik dacht even dat ik die vraag gedroomd had maar nee ze heeft deze echt gesteld. Ik zat er emotioneel en fysiek helemaal door. Ik rouwde om mijn kind die geen eerlijke kans op een mooi leven heeft gekregen dus ik kon absoluut niet denken aan een nieuwe iui ronde was zij nu helemaal gek geworden ?! Maar neen dat was ze niet want er zijn sterke vrouwen die direct terug door gaan maar ik kon en kan nog altijd niet verder.

De bladzijde iui hebben we voorlopig omgedraaid en de volgende pagina blijft voorlopig wit. Het verlangen naar nog een kindje blijft nog altijd groot maar we hebben 4 jaar gevochten en zijn het vechten voorlopig moe.

Dit hele traject heeft ons vele tranen en slapeloze nachten bezorgd. Het heeft alle energie in mij opgevreten en het heeft ons bang gemaakt maar ook beresterk. Het heeft ons veranderd als persoon en als koppel. Als je mij in de afgelopen jaren hebt ontmoet en ik eens minder enthousiast was, stiller was of ietwat irritant of arrogant , want ja ik weet dat ik soms een trut kan zijn, dan wil ik nu even de tijd nemen om sorry te zeggen want dit is nooit persoonlijk bedoeld geweest.

Dit traject heeft me ook positieve dingen gegeven en op nummer 1 is dit zeker onze Rein onze deugniet ging hier niet zijn vandaag mochten we niet samen gevochten hebben. Ik zou niet de mama zijn die ik nu ben, de vrouw, de vriendin, de dochter of de collega die ik de dag van vandaag ben. We genieten volop van iedere dag want iedere dag heeft zo veel moois om wel dankbaar voor te zijn. En ondank alles zou ik het zo weer over doen. Ik zou zelfs geen seconde moeten twijfelen en geen enkel detail veranderen.

Wanneer de tijd terug  rijp is voor ons zal die volgende bladzijde van ons traject opnieuw beschreven worden vol nieuwe moed en kracht en dan zal ik terug vechten met alles wat ik in mij heb. Ik droom tenslotte nog altijd die grote dromen…