Wees maar gewoon jezelf

Ik zit in een geheim groepje op Facebook. De groep heet boven de wolken sterrenouders . 242 leden telt deze groep. We zijn allemaal lotgenoten en missen allen een kindje waar we zoveel van houden. Een kind die voor altijd gemist zal worden. Ik voel me enorm verbonden met deze groep vreemden die in mijn ogen toch niet zo vreemd lijken. Lotgenotencontact vond ik enorm belangrijk daar kunnen we samen ons herkenbaar verdriet delen.

Laatst poste een mama een berichtje dat ze hun dochtertje al een jaar moeten missen en dat ze op 1 hand de mensen kon tellen die hun dochtertje nog vernoemen of over haar wil/durf praten. En er kwam hier wel reacties op van andere mama’s die zich daar in herkenden en dat ze het allen jammer vinden dat hun kindjes niet worden vernoemd. Er zijn zelfs ouders bij die de steun van hun dichte familie missen zoals hun ouders of schoonouders en wat leef ik met hun mee.

Ik heb het geluk gehad dat ik binnen een kring van familie en vrienden leef die ons heel erg heeft geholpen en nog steeds voor ons klaar staat. Iedereen leeft met ons mee en begrijpt ons verdriet. Helaas is dit niet altijd het geval. Dit heeft bijna nooit met onwil te maken, maar vooral heel vaak met onwetendheid.

Daarom hier een aantal tips voor zij die niet goed weten hoe ze om moeten gaan met vrienden of familie die een kindje hebben verloren.

1. Geef de ouders alle tijd en ruimte om verdrietig te zijn. Hun hele leven staat volledig op zijn kop en ze moeten leren leven met het feit dat ze voor de rest van hun leven hun kindje zullen moeten missen. Dit is een trauma die heel zwaar is en die heel lang kan duren.

2. Blijf vragen hoe het gaat ook wanneer de tijd verstrijkt. De wereld draait verder en dit is iets waar veel ouders moeite mee kunnen hebben.

3. Wees niet bang achter hun verdriet te vragen. Het is er namelijk altijd en het gaat nooit weg. Wees niet bang dat je hen verdrietig zal maken wanneer je er over praat want dit verdriet is altijd aanwezig ook al zie je het niet en huilen kan juist opluchten.

4. Noem de naam van het kindje ook nog na een langere tijd. Het is fijn voor de ouders om hun kindje zijn of haar naam uit iemand anders zijn mond te horen.

5. Denk met bijzondere dagen even extra aan hen. Dagen zoals moeder/vaderdag, Sinterklaas, Kerstmis,… Ik weet uit eigen ervaring hoe fijn ik het vond om kerstkaartjes uit de brievenbus te halen en naast onze naam en Rein ook die van Liv* te zien staan.

6. Ook wanneer er een volgende zwangerschap of kindje volgt is het fijn om nog altijd aan het kindje te denken die wordt gemist. Dit zijn meestal fases die en dan vooral voor de mama enorm beangstigend en stressvol kunnen zijn.

7. Praat gerust ook over je eigen leven want ze zijn heus nog geïnteresseerd in andere mensen hun verhalen en zien dit zeker niet als last. Nodig ouders van overleden kindjes ook eens uit om een leuke uitstap te doen of om naar een feestje te gaan of een lekker etentje. Ze kunnen heus nog plezier maken en het helpt enorm om zich terug wat ‘normaal’ te voelen.

8. Vergeet ook de papa niet want dit wordt te vaak gedaan. Ook hij heeft zijn kindje verloren en heeft zijn vrouw bijgestaan tot aan de hel en terug. (Ik vernoem het als de hel want zo voelde het voor mij persoonlijk aan).

9. Minimaliseer hun verdriet niet want miniem is het zeker niet en geef geen goedbedoelde raad als ‘je bent nog jong en je kan nog altijd nog eens zwanger worden’. In realiteit is dit zo maar voor de ouders in kwestie komt dit enorm hard aan alsof hun verlies snel vergeten moet worden.

10. Deze laatste tip is nog de belangrijkste van allemaal. Wees maar gewoon, gewoon jezelf zoals voor het verlies. Dit is nog het best van allemaal en als je niet weet wat te zeggen of hoe je te gedragen hoef je zeker niet bang te zijn om dit te zeggen. Je eerlijkheid zal enorm geapprecieerd worden.

Met deze tips moet het zeker lukken en ze zullen jullie er zeker eeuwig dankbaar voor zijn dat je hun verdriet en hun kindje niet vergeten bent.