Samen met enkele andere bloggers ga ik de #ouderzonden aan. 7 weken lang bespreken we 1 hoofdzonde om zo een inkijk te kunnen geven in elkaars ouderschap. Het startschot werd al op 1 februari gegeven maar aangezien ik hier twee weken met een zieke ik-ben-twee-en-ik-zeg-neen peutertje heb rondgelopen start ik dus met wat vertraging maar niet met minder goesting.
De eerste zonde is : Superbia (hoogmoed – hovaardigheid – ijdelheid) Waarom ben jij een goede ouder? Waar blink jij in uit?
Waarom ik mezelf een goede ouder vind? Ik vind er eindelijk niets moeilijk aan. Alles gaat zo een beetje vanzelf bij ons. Ik heb vanaf de eerste seconde toen Rein geboren was mezelf mama gevoeld. Van in het prille begin ben ik altijd op mijn intuitie afgegaan. Huilde hij dan wist ik direct wat hij nodig had het was net alsof wij ons eigen wereldje hadden. Mijn moedergevoel is een grote betweter en ik vertrouw haar voor 100% (ze heeft natuurlijk altijd gelijk).
Ik volg zo veel mogelijk Rein zijn ritme en luister naar wat hij vraagt of nodig heeft.Toen Rein nog mini was viel hij elke avond in mijn armen of dat van zijn papa in slaap en wij vonden dat zelf zalig. Tot dat hij op een dag er genoeg van had en hij liever in slaap viel in zijn eigen bed en nu nog plukken we daar de vruchten van. We zijn volledig ingesteld in zijn ritme en dit werkt prima voor ons.
Een kind laten huilen kan soms werken maar dit ging helemaal in tegen mijn moederinstinct en ik genoot zelf van onze knuffelmomenten s’avonds. Momenten die ik nu soms heel hard mis. Voor mij was het een teken dat hij mij nodig had om me te voelen en te ruiken om zich veilig en geborgen te kunnen voelen tot hij klaar was om alleen te kunnen slapen en ik had het daar eindelijk wel moeilijk mee om toen al mijn kleine babytje een beetje los te moeten laten.
Ik wil een warm nest creeëren voor Rein. Een zelfde nest die mijn ouders mij gegeven hebben. Een nest waar we op zondag steen vast naar de zee gingen om ijsjes te eten en op het strand te lopen,springen en vliegen. Een nest waar ik met mijn broer en zus playback shows gaf en mijn ouders het meest enthousiaste publiek ever waren. Een nest waar we altijd terug thuis mogen komen met al onze vragen, vreugde, angsten en verdriet. Waar de deur altijd wagenwijd open blijft staan. Zo’n nest wil ik Rein geven. Ik hoop dat hij mijn liefde voor hem voelt.
Wij maken ook heel veel plezier samen. Zingen we luidkeels mee met plop en piet piraat, dansen we de polonaise of zitten we op onze denkbeeldige traktor ons land te ploegen. En gaan we samen buiten op ontdekkingstocht. Zalig vind ik het om de wereld door zijn ogen te mogen zien hoe verwonderd hij kan kijken naar een steen in een plas water en hoe enthousiast hij is wanneer er een vogel voorbij vliegt.
Als ik naar Rein kijk ben ik verdikke trots dat ik dat hoopje geluk heb gemaakt. Dat hij voor de helft helemaal van mij is.
ik wilde een kind 
Geef een reactie