Het is hier niet voor niets even wat stiller geweest op de blog.
Nadat we Liv* haar uitgerekende bevallingsdatum voorbij waren zijn we namelijk gestart met een nieuwe IUI behandeling om opnieuw zwanger te worden. Mijn tijd en energie moest ik hier even in steken.
Ik moet toegeven dat het zwaarder is dan ik gedacht had. Zo’n behandeling brengt zoveel met zich mee niet alleen fysiek heb ik het lastig door de bijwerkingen van de hormonen maar emotioneel was ik toch eventjes terug gezakt.
Ik dacht hier sterker terug aan te beginnen maar het brengt juist heel veel emoties terug naar boven.
Ik heb de afgelopen weken onder ogen moeten komen dat ik het enorm moeilijk heb met het feit dat wij al 4 jaar in de fertiliteit wereld zitten. Dat zwanger worden via de natuurlijke weg gewoon niet lukt. Alsof ik het nu pas echt besef hoe zwaar dit is en wat voor een impact dit heeft op ons hele leven.
Deze IUI ronde loopt ook niet zo vlot zoals we gehoopt en gewend zijn. Mijn lijf en die hormonen ‘brol’ doen dit keer niet wat het zou moeten doen en het is zelf nog niet zeker of de inseminatie wel zal kunnen doorgaan. Ik ben nochtans al enkele maanden heel bewust bezig met gezonde voeding en ga ook terug gaan sporten. Daardoor ben ik 7 kilo afgevallen en heb ik meer energie en ben veel fitter dan vroeger dus ik dacht dat een nieuwe behandeling juist vlot zou gaan maar het heeft me toch terug met mijn voeten op de grond moeten brengen.
In 10 dagen tijd heb ik 5 keer mijn bloed moeten laten prikken en ben ik 5 keer op controle geweest in het ziekenhuis. 5 keer mijn planning moeten aanpassen en zorgen dus er opvang was voor Rein en er dan nog voor zorgen dat ik op tijd op mijn werk raakte. 5 keer ben ik zenuwachtig in mijn auto gestapt en 5 keer heb ik zwaar verzucht toen ik het ziekenhuis binnen stapte. Ik ken mijn weg hier ondertussen al met mijn ogen toe.
Te veel keer ben ik er al teleurgesteld terug naar buiten getapt en te veel keer zat ik huilend in mijn auto om daarna terug al mijn moed bijeen te rapen om verder te gaan.
Maar ik weet dat ik niet alleen ben. Er zijn duizenden vrouwen die deze weg bewandelen de ene wat trager dan de ander elk met hetzelfde doel.
Maar meer dan ooit voel ik dat ik hier tegen wil vechten vooral wanneer ik dan naar Rein kijk weet ik wat er na deze storm zal komen. Eens zullen er opnieuw tranen vloeien van geluk.
En wanneer je op paaszondag naar het ziekenhuis moet voor controle en je ziet dat er al 5 sterke vrouwen voor jou zitten te wachten en er mondjesmaat nog enkele dappere dames na jou aan de beurt zijn dan voel je, je even niet alleen. Dan voelt deze wereld van fertiliteit even iets minder eenzaam.
ik wilde een kind 