De laatste weken waren zo druk dat ik nauwelijks tijd had om verder deel te nemen aan de ouderzonde challenge maar uitstel wil niet altijd zeggen afstel.
De 5de hoofdzonde in de reeks #ouderzonde is Gula (onmatigheid – gulzigheid – vraatzucht)
Wat kan je kinderen (of je kind?) nooit weigeren wanneer ze erom vragen?
Bij het lezen van deze vraag kan ik niet echt iets bedenken dat ik Rein echt weiger. Hij mag eindelijk heel veel van ons (en dan ben ik nog de strenge van de 2) hij is echt een verwend spookje. Gaan wij naar de winkel dan hoeft hij zelf niet om iets te vragen omdat wij (manlief en ik) dat leuke autootje zelf al uit het rek hebben gehaald of stoppen hem een koekje in de hand. Of zoals vandaag een chipje. Serieus Colruyt waarom leggen jullie op jullie proevertjes stand om 9u30 s’morgens chips ?! Een blik naar die chips van Rein en mijn hand grijpt er al twee om het hem te kunnen geven iets van sterker-dan-mezelf.
Door Rein zijn jonge leeftijd hebben wij nu ook nog niet echt in situaties gezeten waar hij echt om iets vraagt of zeurt of dat we hem iets moesten weigeren. Tot nu toe vraagt hij meestal maar om eten of snoep. Op dat laatste probeer ik wel strikter te zijn en zo gebeurd het hier ook wel eens dat hij even boos wordt op ons omdat hij geen snoepje krijgt maar dat is na 5 minuten meestal al snel terug vergeten.
Ik ben heel benieuwd hoe wij als ouders hierin gaan groeien met de tijd.
ik wilde een kind 
Geef een reactie