Loslaten

‘Hoe gaat het met je ‘ ik mompel dat alles wel goed gaat maar eindelijk heb ik een slechte dag maar dat hou ik voor mezelf. Ik voel me verdrietig. Ik heb een vrije dag en beslis om wat te knuffelen en te spelen met Rein vandaag. Even lekker cocoonen met ons twee. Naarmate de avond valt voel ik de vermoeidheid toeslaan en Dries neemt even de zorg van Rein over ik voel dat ik vooral emotioneel op raak.

Ik doe mijn pyjama aan en kruip in de zetel met Liv* haar muziek in mijn oren. Kort na haar verlies heb ik een afspeellijst gemaakt op spotify met liedjes die te maken hebben met verlies en verwerking en op dagen zoals vandaag heb ik deze muziek nodig om toe te kunnen geven aan mijn verdriet.

Ik wilde heel graag ook mijn mindere dag even met jullie delen. Dat ook ik even terug in de put kan vallen en even wil blijven liggen. Ook ik ben niet elke dag sterk en positief en ‘happeliebubbelie’. Het zou absoluut niet realistisch zijn mocht ik geen verdriet meer hebben.

Soms op dagen zoals vandaag wil ik alleen maar huilen en in bed liggen. Wil ik niemand rond om mij. Dan verander ik van sociaal konijn in asociale tikkende tijdbom die klaar staat te ontploffen ook vooral door de happy hormonsters die aanwezig zijn. Ik wil het van de daken schreeuwen hoe oneerlijk het leven is . Ik wil vloeken en vervloek elke god en walhalla die er maar kan zijn. Mijn hart doet letterlijk pijn van verdriet en het voelt alsof mijn keel wordt dicht geknepen. Ik sluit mijn ogen en ik verdrink.

Ik mis haar zo…

Ik omarm mijn verdriet en laat ze toe want hoe slecht ik mij nu voel weet ik dat ik dit gewoon moet toelaten en de pijn wil ik ook gewoon recht in de ogen kijken. Ik probeer het verdriet nadien terug los te laten. Dan droog ik mijn tranen en voel ik me aan een kant ook terug opgelucht. Alsof het verdriet er nu even uit moest om daarna opnieuw voorruit te kunnen gaan. Dit is, voor mij dan toch, de gezondste manier om, om te kunnen gaan met dit verlies.

Als je verdriet hebt of pijn of je voelt je even niet oké. Laat dat dan ook gewoon oké zijn. Geef aan niemand geen verantwoording voor jou gevoel. Laat het toe, huil, schreeuw stamp met je voeten om wat voor reden ook. Omarm het en hou het stevig vast om het daarna opnieuw te kunnen los laten en sterker verder te gaan. Dat loslaten is niet altijd makkelijk en het is voor mij ook telkens opnieuw zoeken naar rust. Maar ik voel me nadien altijd terug een beetje meer mezelf en een beetje sterker dan ervoor.

Ik haal diep adem en laat het los de pijn verdwijnt maar het verdriet is altijd aanwezig en dat is oké.