IUI 2.0 part 2

Woensdag 14 maart 2018 was Liv* haar datum mijn uitgerekende bevallingsdatum de dag dat ik 40 weken zwanger had moeten zijn. Op deze woensdag kreeg ik mijn maandstonden in de plaats. Ik was er al enkele weken op aan het wachten en net op Liv* haar datum kwamen ze door. De eerste dag van een vrouw haar maandstonden betekent ook de eerste dag van een nieuwe hormonale cyclus.

Die dag liet ik het hoofdstuk zwanger van Liv* los en richte ik mij op een nieuwe cyclus een nieuwe behandeling en op een eventuele nieuw kindje. Oh wat was het verlangen zo groot.

Hoe die nieuwe IUI behandeling van start ging kon je hier ook al lezen. Het liep eerst niet zo vlot en ik moest zelfs op paaszondag op follikelmeting in het ziekenhuis. Maar Pasen gaf ons wel letterlijk een goed eitje. De inseminatie kon door gaan, oef ! Op paasmaandag kwam de thuis verpleegster langs om mijn bekende pregnylprik te geven die er voor zou zorgen dat mijn eitje zou springen.

Op dinsdag 3 april vond de inseminatie plaats. Ik zei nog tegen mijn gynaecoloog hoe ik hoopte op een nieuwe zwangerschap maar dat we realistisch waren. We waren van Liv*, na 6 mislukte rondes met clomid, zwanger geworden in onze eerste IUI behandeling. Hoeveel koppels hebben het geluk, wat je ook geluk kunt noemen, om 2 keer in een eerste IUI ronde zwanger te raken dacht ik nog. Haar antwoord was ‘het kan’ droog en nuchter zoals ik haar al jaren ken. De wachtweken konden beginnen en ik mocht vanaf de volgende dag ook terug starten met utrogestan de minst leuke medicatie in heel de behandeling maar het betekende wel dat we in de laatste fase zaten.

Exact twee weken later op woensdag 18 april mocht ik een zwangerschapstest doen. De wekker ging af om 6 uur en ik was nog nooit zo snel uit bed. Ik had niets van symptomen en toen ik de test deed zei ik nog tegen mezelf dat ik waarschijnlijk toch niet zwanger zou zijn niet zo snel. 16 lange maanden hadden we geduld om zwanger te worden van Rein, 13 moeilijke maanden om zwanger te worden van Liv* dus ik kon nu onmogelijk zwanger zijn na 1 emotionele eerste maand.

Maar toen stond mijn wereld stil wanneer ik na die twee minuten in de badkamer naar mijn test ging kijken en ik een plus teken zag staan. Voor enkele seconden was ik de enige in de hele wereld die wist dat er nieuw leven in mijn buik groeide. Voor even was het mijn geheimpje. Allé het is te zeggen voor die 3 volle seconden voor ik naar de living liep om Dries met tranen in de ogen het goede nieuws te zeggen en hij droog weg zei dat hij het al dagen wist omdat ik al dagen emotioneel en prikkelbaar rond liep. Oeps.

We zijn terug zwanger en het lijkt alsof we wakker worden uit een lange winterslaap. Een winter die veel te lang te donker en te koud aanvoelde. En al ben ik in het algemeen niet het gelovige type toch voelt het alsof Liv* er heeft voor gezorgd dat wij nu opnieuw zwanger zijn. Alsof het zo allemaal moest zijn want zonder Liv* ging deze nieuwe zwangerschap en dit nieuw kindje er nooit geweest zijn en daar ben ik heel dankbaar voor.