Ik heb er vaak over zitten piekeren toen ik zwanger was van Otis. Gaan we dit wel kunnen zo zorgen voor twee kindjes? Zal het ons wel lukken om onze aandacht te verdelen? Hoe gaat Rein hier mee omgaan, zal hij niet jaloers zijn. Allemaal zaken waar ik toch wakker van heb gelegen en door de zwangerschapshormonen ook soms echt in paniek raakte.
Ondertussen is Otis al de 4 maanden voorbij en kan ik naar mijn eigen gevoel zeggen dat het tot nu toe redelijk vlot verloopt . In het begin was het natuurlijk zoeken naar een ritme vooral omdat ik er heel vroeg alleen voor stond. Na letterlijk een week was Dries terug gaan werken en moest ik al de ochtendrush alleen doen om Rein op tijd klaar te krijgen voor school. Dat met een minimum aan slaap was het toch behoorlijk vermoeiend. Maar het voelde niet als zwaar of onderschat aan. We wisten duidelijk waar we aan begonnen waren en we wisten wat we deden. Ik voel me nu dan ook veel zelfzekerder dan toen Rein net geboren was. Het is duidelijk een verschil om een tweede keer mama te mogen worden waar ik bij Rein snel in paniek schoot durf ik nu veel meer mijn moedergevoel volgen want die is meestal de juiste.
Otis is ook een hele makkelijke baby. Hij is heel rustig van aard en super vrolijk, hij slaapt al sinds zijn 8 weken door en we laten hem vanaf dan ook al in zijn eigen kamertje slapen. Mijn eigen nachtrust kwam het zeker ten goede en wij als koppel hebben terug ons eigen plekje iets wat Dries en ik heel belangrijk vinden. Rein heeft zich ook super flink en snel aangepast. Hij is heel trots op zijn kleine broertje en je ziet dat hij Otis elke dag leuker vindt vooral nu hij ook wat meer lawaai begint te maken en al actiever is en echt al begint te spelen.
Ik moet dus eerlijk bekennen dat ik de overgang van 1 naar 2 kindjes tot nu toe niet als zwaar of moeilijk heb ervaren. Ik hou mij op dit moment ook enkel en alleen maar bezig met de zorg voor mijn drie mannen doordat ik bewust gekozen heb om langer thuis te blijven en daar haal ik nu zoveel voldoening uit. Overdag heb ik tijd om mijn huishouden te doen en om te zorgen voor Otis en ik kan elke dag zelf Rein naar school brengen en hem terug ophalen ik geniet hier zo hard van.
En ik zou liegen als ik hier vertel dat het alleen maar rozengeur en manenschijn is. Het ouderschap en opvoeden is een eeuwige zoektocht vooral naar een goed evenwicht. Het is jongleren met aandacht. Waar ik Rein vroeger nooit een minuut heb laten huilen heeft Otis al meerdere keren alleen in zijn park liggen huilen omdat ik grote broer net in bed moest stoppen en Dries nog niet thuis was van zijn werk. Dan wil ik Rein zijn avondritueel behouden maar hoor ik Otis huilen tot boven en dan breekt mijn hart dubbel zo hard 1 omdat ik mij haaste om Rein zijn boekje snel uit te lezen en 2 omdat mijn baby mij roept en nodig heeft.
Mama zijn is heel vermoeiend maar het mooiste wat er is. Het is een en al liefde maar het is ook koude slappe koffie op een veel te vroege ochtend. Het is lachen en zot doen en het is pipi en kaka. Het zijn de beste knuffels en kusjes en het is dat tutje of knuffel voor de tienduizendste keer gaan geven in het midden van de nacht. Het is naar hen staren in diezelfde nacht wanneer ze rustig terug in slaap vallen en het is om 2 uur s’nachts temperaturen opmeten en siroopjes geven en ja het is ook boterhammetjes smeren omdat je zieke kleuter plots honger heeft in het midden van de nacht. Het is elke dag opstaan klaar voor nieuwe avonturen.
En hoe groot de onzekerheid soms ook is of ik het wel goed doe allemaal… mama zijn is voor mij echt waar het mooiste wat er is.
ik wilde een kind 
Geef een reactie