Vandaag is het de laatste dag van het schooljaar en wat is die voorbij gevlogen. Ik moet toegeven dat het geen gemakkelijk eerste schooljaar was voor Rein. Waar hij thuis heel uitbundig en luid kon zijn was hij op school een stille en verlegen jongen. Elke dag zei hij ‘mama ik wil niet naar school’ en bij ieder afscheid vloeiden er traantjes. Het was s’ochtends soms een gevecht om hem aan te kleden en soms weigerde hij om te eten zowel thuis als op school. Hij was kwaad en verdrietig ‘omdat mama weg gaat’ en het was elke weekend terug feest want dat betekende twee volle dagen bij mama en papa. Mijn moederhart brak elke dag opnieuw en niemand leek te begrijpen hoe veel ik daar mee inzat. Opmerkingen zoals ‘hij moet dat leren’ en ‘iedereen moet naar school’ of nog erger ‘oei weent hij nog altijd’ deden mijn haren omhoog komen.
Rein is een gevoelige jongen en dat is meer dan oké ieder kind is anders en ieder kind heeft recht om zijn emoties te uiten. De traantjes waren altijd snel verdwenen en hij deed goed mee in de klas maar hij bleef die stille jongen. Het is ook niet moeilijk te begrijpen want hij heeft namelijk 25 vriendjes die samen met hem in de klas zitten en het bleek een langere zoektocht voor hem waar zijn plaatsje was. Ik heb er letterlijk dag en nacht van wakker gelegen.
4 weken geleden vertrokken we terug naar school zoals iedere ochtend maar hij leek vrolijker dan anders. We volgden dezelfde routine die we al al die maanden deden en toch was die dag anders. Het was een donderdag en verder niets speciaals aan die dag. Ik gaf hem een knuffel en een zoen en liep met hem mee op de speelplaats zoals ik elke dag deed en toen liet hij plots mijn hand los en weg was hij. Niet naar de juf (waar hij altijd direct een handje ging gaan geven) maar naar enkele vriendjes uit zijn klas. Hij keek even achterom ik zag hem nog even twijfelen maar hij ging toen toch gaan spelen met zijn vriendjes. Wat een mijlpaal! Sinds die dag heeft hij geen enkele traan meer gelaten. Dries en ik zagen hem elke dag veranderen. Alsof hij die ene donderdag wakker werd en zijn wereld eindelijk openging. Zijn klik was gemaakt.
Op het oudercontact die we deze week hadden kregen we het zelfde te horen. De stille jongen van een paar weken geleden heeft eindelijk zijn plekje gevonden en durft ook voor zijn plekje opkomen. Waar hij vroeger zelden voor de hele klas durfde spreken was hij nu vol trots zijn dino t-shirt aan het tonen aan iedereen die het horen wilde. Hij is super enthousiast en heeft twee beste vriendjes waar hij over blijft praten. Mijn kleine verlegen jongen is helemaal opengebloeit in zo’n korte tijd dat ik bijna niet meer mee kan met het tempo die hij plots aanneemt.
Vandaag nog een laatste dagje spelen en genieten met elkaar om dan voor even afscheid nemen en te genieten van een mooie zomer.
Tot in de 2e kleuterklas vriendjes !
ik wilde een kind 
Geef een reactie